Betere mijnbouwwet door ngo-samenwerking

Headerfoto: Mijnbouw in de Filippijnen © Henk Simons

Mijnbouw zorgt in de Filippijnen voor grootschalige problemen zoals vervuiling en kaalkap van bossen. Door onderling samen te werken hebben tien lokale, door IUCN NL gesteunde organisaties met succes gelobbyd voor een belangrijke aanpassing van de mijnbouwwet. Nu zetten zij zich in voor een nieuwe wet waarin rekening wordt gehouden met zowel het milieu, veiligheid als mensenrechten.

Mijnbouw in de Filippijnen

De Filippijnen zijn een van de belangrijkste producenten van aardmetalen. Het eilandenrijk heeft de op twee na grootste goudvoorraad ter wereld en staat in de top 5 van koper- en nikkelproducerende landen. In de afgelopen tien jaar heeft de Filippijnse overheid haar beleid steeds meer gericht op het uitbaten van deze natuurlijke rijkdommen. Door stimulerende overheidsmaatregelen is de mijnbouwindustrie in de Filippijnen explosief gegroeid.

Gesteund door buitenlandse investeerders breiden mijnbouwbedrijven hun activiteiten steeds verder uit naar het platteland en inheemse gebieden. De gevolgen voor mens en milieu zijn desastreus: oerwouden worden vernietigd om de mijnen aan te leggen en boeren en inheemse volkeren worden van hun land verdreven.

Bovendien veroorzaakt mijnbouw ernstige vervuiling van rivieren en kustwateren. Hierdoor staan de water- en voedselzekerheid van de lokale bevolking op het spel. Mensen worden ziek van verontreinigd drinkwater en giftige stoffen die in vis terechtkomen.

De ecologische schade door mijnbouw maakt het land ook kwetsbaarder voor de gevolgen van klimaatverandering. Kaalgekapte hellingen verergeren de modderstromen die ontstaan als gevolg van alsmaar zwaardere tropische stormen. Met het verdwijnen van kustbossen verdwijnt eveneens de natuurlijke buffer tegen tsunami’s. De lokale bevolking wordt hierdoor onnodig hard getroffen door extreme cyclonen als Haiyan in 2013.

Filippijnse overheid overtuigen

De Filippijnse overheid is de enige die deze schadelijke ontwikkelingen een halt toe kan roepen. Daarom doen onze lokale partnerorganisaties er alles aan om politici ervan te doordringen dat de natuur in het land van grote waarde is voor het welzijn en welvaart van haar inwoners. IUCN NL steunt haar tien partnerorganisaties bij het overbrengen van deze boodschap. Via workshops en trainingen werken we aan het vergroten van de kennis over relevant beleid. Ook adviseren we over de juiste strategie om dit beleid te beïnvloeden. Mede dankzij deze investering in capaciteitsopbouw zijn deze organisaties uitgegroeid tot effectieve pleitbezorgers die een stevig tegenwicht bieden aan de misstanden die de mijnbouwsector veroorzaakt.

Mijnbouwwet

In juli 2012 resulteerden de inspanningen van de IUCN NL partnerorganisaties in een verscherping van de nationale mijnbouwwet middels een amendement op deze wet. De wetswijziging leidde onder andere tot een moratorium op nieuwe mijnbouwconcessies. In de regio Palawan werd de uitgave van 400 mijnbouwvergunningen opgeschort.

Hoewel met dit nieuwe beleid een aantal misstanden worden geadresseerd, biedt de nieuwe wet nog te weinig garanties voor betere bescherming van natuur, milieu en rechten van de lokale bevolking. Daarom blijven onze partnerorganisaties samen met andere maatschappelijke organisaties lobbyen voor strengere wetgeving waarbij rekening wordt gehouden met land- en mensenrechten, veiligheids- en milieueisen en de effecten van mijnbouw op klimaatverandering.

Belangrijkste speerpunt hierbij is de ontwikkeling van een alternatief wetsvoorstel, de Alternative Minerals Management Bill, dat inmiddels officieel is voorgedragen. De IUCN NL partnerorganisaties werken hard om ervoor te zorgen dat dit voorstel voldoende gewicht krijgt om door de wetgevende instanties aangenomen te worden. Ze onderbouwen het bijvoorbeeld met onderzoeksrapporten en organiseren campagnes om lokaal draagvlak te krijgen. Met succes, want vele organisaties, gemeenschappen en individuen hebben zich achter het voorstel geschaard. Al deze steunbetuigers worden verenigd in een netwerk, het SOS Yamang Bayan Network, dat wordt gecoördineerd door IUCN NL partnerorganisatie LRC.

Behalve op nationaal beleidsniveau zijn onze partners ook lokaal actief. Zo ondersteunen zij lokale (inheemse) gemeenschappen bij het verdedigen van hun landrechten. Ook helpen zij hen bij de ontwikkeling van duurzame, alternatieve inkomstenbronnen zoals honingproductie en biologische landbouw.

Om deze video te kunnen bekijken moet je ‘Sociale media en advertenties’-cookies accepteren. Klik hier om jouw cookie-instellingen te wijzigen.