Dorpsbijeenkomst werpt vruchten af: weduwe behoudt haar land

Headerfoto: Portret van vrouw in Sierra Leone © Joshua Hanson for Unsplash

Meer dan 60% van de vrouwen in de Rukwa-Katavi-regio in Tanzania is afhankelijk van landbouw. Wettelijk ligt vast dat vrouwen net als mannen recht hebben op land. De praktijk is anders: tradities en culturele gebruiken zorgen ervoor dat veel vrouwen geen eigendomsrecht kunnen krijgen. IUCN NL ondersteunt lokale partnerorganisaties die dorpelingen bijeen brengen om daar verandering in te brengen. Deze dorpsbijeenkomsten hebben al tot meerdere successen geleid. Zo hielp een dorpsbewoonster een weduwe haar land te behouden.

In Tanzania zien veel mensen ‘de man’ als hoofd van de familie en daarmee de enige met het recht om grond te bezitten. ‘Onze partnerorganisaties hebben een reeks dorpsbijeenkomsten belegd om het gesprek aan te gaan over de tradities en gebruiken die vrouwen belemmeren om toegang te krijgen tot natuurlijke hulpbronnen,’ vertelt Frederique Holle, Expert Environmental Justice bij IUCN NL. ‘Dit proces vereist een lange adem: het verbeteren van de positie van vrouwen kan jaren duren.’

Kennis delen

‘Het is een langzaam proces, maar dankzij de dorpsbijeenkomsten waarin dit thema keer op keer benoemd wordt, zijn er duidelijke veranderingen merkbaar ,’ vertelt Frederique. Zo heeft de 35-jarige Catherine Mwasiga onlangs een weduwe genaamd Maklida Mbalazi op haar landrechten gewezen. Catherine vertelt: ‘Kort na het bijwonen van de dorpsbijeenkomst hoorde ik een vrouw, die bij mij in het restaurant zat, vertellen dat haar man onlangs was overleden. Ze was bang dat ze haar land zou kwijtraken aan haar schoonfamilie.’ Catherine deelde de kennis die ze had opgedaan met Maklida: ‘Ik wees haar erop dat ze het land ruim 20 jaar had bewerkt, en daardoor recht had op de grond. Dat wist ze niet.’

Gesterkt om land op te eisen

De interesse van Maklida was uiteraard gewekt, en Catherine bracht haar in contact met het team van lokale partnerorganisaties Rukwa Environmental Management Society (REMSO) en Action Aid Tanzania. Catherine vertelt: ‘Zij konden haar vragen beantwoorden en gaven haar de verdere informatie die ze nodig had om het land op te eisen. Nu ze op de hoogte is van haar rechten staat ze sterker in haar schoenen om ervoor op te komen.’

Maklida voelde zich gesterkt door deze informatie en durfde tijdens een dorpsbijeenkomst haar verhaal te delen.  Haar schoonfamilie was ook aanwezig bij de bijeenkomst en heeft, doordat de casus publiekelijk was gedeeld, een schikking met haar getroffen waardoor ze haar land heeft kunnen behouden.