Satellietgegevens tonen beste optie voor natuurbescherming

Het bosgebied aan de kust van Ecuador, dat zich ooit uitstrekte van de biodiverse Chocó-bossen in het noorden tot de droogbossen in het zuiden, is de afgelopen decennia gedecimeerd tot minder dan 4% van het oorspronkelijke oppervlak. Door dit ernstige verlies van leefgebied zijn soorten zoals de endemische Ecuadoriaanse Witvoorhoofdkapucijnaap met uitsterven bedreigd. Samen met lokale partner Third Millennium Alliance (TMA) onderzocht IUCN NL de meest kansrijke manier om geïsoleerde stukken bos opnieuw met elkaar te verbinden.

Headerfoto: Ecuadoriaanse Witvoorhoofdkapucijnaap © Third Millennium Alliance

Versnipperd leefgebied door ontbossing

Grootschalige ontbossing in de noordelijke provincie Manabí in Ecuador heeft geleid tot ernstige versnippering van het leefgebied van veel diersoorten. De overgebleven stukken bos bieden voor veel soorten te weinig leefruimte, waardoor zij met uitsterven bedreigd raken. De endemische Ecuadoriaanse Witvoorhoofdkapucijnaap (Cebus aequatorialis) wordt op de IUCN rode lijst van bedreigde soorten aangemerkt als ‘ernstig bedreigd’.

Om de overlevingskansen van bedreigde diersoorten te vergroten, wil partnerorganisatie TMA de geïsoleerde stukken bos opnieuw met elkaar te verbinden. Maar informatie (over bijvoorbeeld boskwaliteit en resterende biodiversiteit) om de meest kansrijke interventies te bepalen, ontbrak.

Verbindingszones in kaart brengen

IUCN NL ondersteunde TMA bij het ontwikkelen van een voorspellend model om de meest geschikte verbindingszones in kaart te brengen. Gegevens uit satellietbeelden werd gecombineerd met dynamische parameters, zoals ecologische drukfactoren, beschermingsprioriteiten, ontbossingsrisico en verwachte klimaatverandering. De inzichten werden vervolgens getoetst aan de lokale expertise van TMA.  

Drie belangrijke reservaten met elkaar verbonden

Het onderzoek leidde tot de identificatie van een geschikt gebied voor het realiseren een 100 kilometer lange migratieroute voor wilde dieren. Met deze migratieroute kunnen de drie belangrijkste reservaten in Manabí (Jama-Coaque, Pata de Pajaro en Mache-Chindul) opnieuw met elkaar worden verbonden.

De berekende route en het voorspellend model worden nu door TMA gebruikt om hun strategie voor natuurbehoud in het gebied te bepalen. Met o.a. landaankoop en bosherstel gaan ze het leefgebied van bedreigde soorten in het landschap vergroten en beschermen.

De inzichten uit dit onderzoek zullen ook gebruikt worden om andere lokale partijen te inspireren GIS-analyse in te zetten voor het verbeteren van hun strategie voor natuurbehoud.

Deze projectbeschrijving is geschreven in samenwerking met Sake Alkema, die in het kader van zijn masterstudie Geo-Information Science heeft geassisteerd met het opzetten en uitvoeren van dit onderzoek bij IUCN NL.